สาวหมอลำเหมือนคนมีกรรมตามมา
มีเพื่อนก็คือน้ำตา ว่าที่แม่ย่ากะบ่เห็นใจ
เป็นศิลปินฝากชีวิตไว้กับไมค์
ดิ้นรนลำบากยากไร้ นั่งไปนอนไปกับรถหมอลำ
แม่อ้ายรับบ่ได้ ลูกสะใภ้เต้นกินรำกิน
ศักดิ์ศรีต้อยต่ำจำดิน เพิ่นตัดสินบ่มีค่าพอ
แฮงคิดแฮงเหงา อุกอั่งเอ้าหัวใจเด้นอ
สายป่านฮักขาดข่อหล่อ มีแต่ความท้อกับชีวิตรายวัน
มื้อใด๋โชคเข้าข้าง ศรัทธาจ้างรายได้พอมี
ได้ยืนอยู่บนเวที ลำใส่ดนตรีส่งเสียงขับขาน
บางวันกล้ำกลืน เห็นคณะอื่นเพิ่นขี่รถผ่าน
ความรู้สึกเยือกเย็นสะท้าน น้ำตาไหลผ่านฮาดซอกหัวใจ
สถานะหมอลำ มันกะพอส่ำนี้
ออกหน้าเวที ใส่มงกุฎเหมือนนางสาวไทย
เข้าหลังเวที พาตีนแตกเฮิบไปยืมเกิบหมู่ใส่
ใต้ฮ้านคือหม่องอาศัย หลบมุมพักใจก่อนไปยิ้มส่งแฟน
ฮักก็ขาดสะบั้น หน้าที่การงานก็ยังเลื่อนลอย
ชีวิตมีแต่การรอคอย ใจดวงน้อยต้องพึ่งพาเสียงแคน
ออกหน้าเวที ปัญหาโจมตีพออยากจ้อนสิ่นแล่น
มื้อใด๋หัวใจอุกอั่งแค้น จำกลอนบ่แม่นก็ต้องขออภัย
สถานะหมอลำ มันกะพอส่ำนี้
ออกหน้าเวที ใส่มงกุฎเหมือนนางสาวไทย
เข้าหลังเวที พาตีนแตกเฮิบไปยืมเกิบหมู่ใส่
ใต้ฮ้านคือหม่องอาศัย หลบมุมพักใจก่อนไปยิ้มส่งแฟน
ฮักก็ขาดสะบั้น หน้าที่การงานก็ยังเลื่อนลอย
ชีวิตมีแต่การรอคอย ใจดวงน้อยต้องพึ่งพาเสียงแคน
ออกหน้าเวที ปัญหาโจมตีพออยากจ้อนสิ่นแล่น
มื้อใด๋หัวใจอุกอั่งแค้น จำกลอนบ่แม่นก็ต้องขออภัย